ដោយមិនទទួលបាន ការអនុវត្តសាលដីកានោះឡើយ តាំងពីប្តីរបស់គាត់នៅរស់ រហូតដល់បាត់បង់ជិវិត ទៅហើយ។
អ៊ុំស្រីបានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ឥឡូវនេះដេញគេ គេមិនចេញ មិនអស់ចិត្តអ៊ុំស្រីស្នើសុំទិញវិញទៀត តែគេមិនលក់។ គាត់ថាតើឈឺ ចាប់ដែរទេ ដែលដីរបស់ខ្លួន យើងសោះ ឈ្នះក្តីស្ទើគ្រប់ស្ថាប័ន ហើយ ដល់ថ្នាក់ទៅសុំទិញពីគេទាំង ដែលគេអ្នកបំបំពានដីគាត់សោះ។ គាត់ធ្លាប់បានប្តឹងទប់ស្កាត់ ប្តឹងរក្សាការពារដីនេះ កុំឲ្យមានការសាងសង់បំបាត់ភស្តុតាង តែគេមិនដែលអនុវត្តតាមច្បាប់ទេ គឺព្យាយាមសង់ទាំងបំពាន និងមិនមានច្បាប់អនុញ្ញាត។ ពីមុនពួកគេសុទ្ធតែបានផ្តិតមេដៃ ទទួលស្គាល់ចំពោះសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការ ថាប្រសិនណាជាមានការរុះរើ ឬអនុវត្តសាលដីកាសូមឲ្យជូនដំណឹងជាមុនផង តែពេលនេះរហូតដល់ប្តីគាត់ស្លាប់បាត់ទៅហើយ គាត់មិនបានទទួលដីរបស់ខ្លួនមកវិញនៅឡើយទេ។
សម្តីរបស់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ដែលដឹងប្រវត្តិដីនោះបានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ដីនោះពីមុនជាដីជាប់បឹង ប្តីអ៊ុំស្រី គាត់ខំចាក់ដីតាំងពីស្មៅលិចកំពស់ក្បាលរហូតដល់ ស្មើផ្លូវក៏ស្រាប់តែមានប្រជាជនមួយចំនួនមកពីតាមខេត្ត មកចាប់យកដីគាត់ទាំងបំពាន គាត់ធ្លាប់បានប្តឹងផ្តល់ ហើយអាជ្ញាធរធ្លាប់បានឲ្យប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះចេញម្តងរួចទៅហើយ។ បន្ទាប់មកប្តីរបស់គាត់បានធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញដី តែដោយប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះមានគ្នាច្រើនបានប្តឹងទៅសម្តេចដើម្បីជួយដោះស្រាយ បើកឲ្យមានផ្លូវចេញចូល និងមានទឹកប្រើប្រាស់ ក្រោយមកក៏សម្រេចវាយរបងទុកច្រកឲ្យចេញចូល តែប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះ បែរជានាំគ្នា ទៅកាន់កាប់លើដីរបស់ប្តីអ៊ុំស្រីជាថ្មីម្តងទៀត។
ករណីនេះឯកឧត្តមទេសរដ្ឋមន្ត្រី ជា សុផារ៉ា ធ្លាប់បានយល់ស្របលើការបែងចែកដី១ភាគ៣ឲ្យទៅពលរដ្ឋម្ខាងទៀតនិង២ភាគ៣ឲ្យទៅប្តីរបស់អ៊ុំស្រី ក្រោមគោលនយោបាយឈ្នះៗ ដើម្បីបញ្ចប់ទំនាស់ ក៏ប៉ុន្តែប្រជាពលរដ្ឋម្ខាងទៀតនោះ មិនព្រម។ បច្ចុប្បន្ននៅតែបន្តរស់នៅលើដីអ៊ុំស្រី ដោយពុំព្រមអនុវត្តតាមសេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការឡើយ និងចំណាត់ការរបស់ឯកឧត្តមទេសរដ្ឋមន្ត្រីឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀតនោះ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅលើដីដែលតុលាការកាត់ឲ្យអ៊ុំស្រី បានស្នើសុមធ្វើប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិលើដីនោះទៀត ដែលធ្វើឲ្យអ៊ុំស្រី និងក្រុមគ្រួសារកាន់តែមានភាពឈឺចាប់។